بلیله میوه درختی است از خانواده Combretaceae و از جنس Terminalia است و برگ های آن عریض تر از برگ انبه و میوه آن کمی دراز، تخم مرغی، سر آن باریک و پوست آن زرد غباری و نازک تر از پوست هلیله است. این درخت در اغلب جنگل های مرطوب هند می روید.
از جمله گیاهان دارویی است که برای درمان سردردهای مداوم و همچنین درمان جذام مفید می‌باشد. این گیاه در طب سنتی به نام های، بلیلج، باهرا نامیده می‌شود، نام هندی این گیاه آملج و آنوله می‌باشد. طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن کمی سرد و خشک است.
خواص دارویی بلیله
- برای تقویت بینایی ۲ گرم بلیله را با ۲ گرم شکر همراه آب گرم به مدت ۷ روز میل کنید.
- برای بندآوردن اسهال بلیله را سرخ کرده میل شود.
- بلیله تب‌بر است.
- برای بیماری جذام از میوه بلیله می‌توان استفاده کرد با نظر پزشک مصرف گردد.
- میوه بلیله مخدر می‌باشد در مصرف آن زیاده روی نکنید.
- بلیله مقوی و اشتهاآور می‌باشد.
- مصرف آن کم کننده نیروی جنسی می‌باشد بهتر است با عسل خورده شود.
- جهت حالت‌های صفراوی از این گیاه می‌توان استفاده کرد.
- جهت بواسیر میوه بلیله را جوشانده به صورت ضماد بگذارید و یا از پودر بلیله روی بواسیر بپاشید.
- جهت تسکین سرفه از دمکرده بلیله می‌توان استفاده کرد.
- این گیاه تمیز کننده معده است و معده را جمع می کند و همچنین سستی و رطوبت معده را از بین می برد و برای تقویت معده نیز استفاده می شود .
ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در بلیله:
سه جزء گلوکوزیدی، گلوکوز، آلاجیک اسید، گالیک اسید و تانن در آن مشخص شده است.
نحوه مصرف:
با دستور پزشک