سک بینج صمغی است که از گیاهی از خانواده ی Umbelliferae گرفته می شود و این گیاه در طب سنتی به نام های سک بینه, صاغافایون, صاغافیون نیز معروف است. گیاه آن چند ساله، به بلندی ۲-۱ متر، با ساقه ی ضخیم استوانه ای و برگهای پهن و دندانه دار با بریدگیهای عمیقمی باشد که برگ را به قطعاتی با تقسیمات نوک تیز تقسیم می کند. گل های آن زردرنگ و مجتمع چتری استکه در انتهای ساقه قرار دارند. میوه آن تخم مرغی کوچک به ابعاد ۸ و ۵ میلیمتر می باشد.
این گیاه بومی ایران است و در دامنه های البرز و مناطق کوهستانی شمال ایران شناسایی شده است و در لرستان و کوه های چهارمحال وجود دارد. برای گرفتن صمغ، ساقه گیاه نزدیک برگ را شکاف می دهند، شیره آن خارج شده و در مجاورت هوا سفت می شود، رنگ خارجی این صمغ سرخ یا زرد و داخل آن سفید، بوی آن تند شبیه به بوی سیر و یا انغوزه و طعم آن کمی ترش و تلخ می باشد.
خواص سکبینج
این گیاه دارای خواص بسیاری است و اگر هر روز کمی از آن خورده شود:
- گرم کننده، ضد برودت و سردی است
- برای بیماریهای ناشی از برودت های بلغمی و رفع سردی آن ها و همچنین برای سردردها، فلج ها و صرع ناشی از سردی که حس و حرکت زایل شده باشد بسیار مفید است
- گازها و بادها را تحلیل می برد،
- مسهل زردآب و بلغم غلیظ و لزج میباشد
- اخلاط که به زوایای بدن و مفاصل چسبیده اند راکنده و خارج میسازد،
- سنگ کلیه و مثانه را خارج می کند،
- مدر و قاعده آور است،
- تسکین دهنده درد سینه و دردهای مفاصل و نقرس می باشد،
- کشنده انواع کرم های معده است.
همچنین اگر هربار ۳- ۰/۵ گرم از آن با عسل مخلوط و خورده شود:
- برای تقویت نیروی جنسی مفید است،
- برای رفع عوارض ناراحتی های مسهل ها مانند تریاق اثر نیکو دارد.
اگر چهار شب هر شب موقع خواب شش نخود از آن را بخورید:
- ورم کلیه را درمان می کند.
- اگر هر شب موقع خواب به اندازه ی سه نخود از آن را مثل قرص بخورید و دوازده شب ادامه دهید، زخم معده را درمان می کند.
- ضماد آن با سرکه برای بیرون کشیدن خار که به بدن فرو رفته باشد نافع است.