ساز رباب چوب توت

رباب از جمله قدیمی‌ترین سازهای زهی مضرابی(زخمه ای) ایران است که نواختن آن بیشتر در شرق و جنوب شرق کشورمان رواح دارد. ساز رباب معمولا از چوب، پوست، زه یا نخ نایلون ساخته می‌شود. نواختن انواع رباب در برخی نواحی ایران و دیگر کشورهای همجوار نیز متداول است. این ساز در دهه 30 و 40 شمسی در گروه‌نوازی سازهای ملی ایران مورد استفاده قرار می‌گرفته است. در گروه‌نوازی‌های شهری، رباب را به صورت افقی روی زانو می‌گذارند (مانند عود یا تار) و با مضراب می نوازند. رباب به صورتی که امروزه در گروه‌نوازی شهرها متداول است سازی است که غالبا از چوب گردو یا توت و چوب‌های سخت دیگر ساخته می‌شود. این ساز از 4 قسمت کلی، شکم، سینه، دسته و سر تشکیل شده است. رباب به دو نوع هجده تار و پنج تار تقسیم می شود که نوع هجده تار آن در بلوچستان، افغانستان و تاجیکستان رواج دارد. صدای رباب هجده تار بم است و در تکنوازی ها و گروه نوازی ها استفاده می شود. رباب پنج تار، نوع خاصی از رباب است که در محافل ذکر درویشان استفاده می شود.