معرفی شکرتیغال
این گیاه که در ساقه ی بوته ای به نام کنوره توسط حشره‌ای از راسته قاب‌بالان به نام خزوکک (در زبان محلی خار در آور) برای نگهداری تخم‌ها و نوزاد خود پیله‌ای می‌تند به اندازه یک فندق که سفید رنگ است. جنس پیله این حشره که از ترشحات گیاه کنوره (ماری تیغال) ساخته شده است شکر تیغال نام دارد که در زبان محلی به آن شکرکه گفته می شود.
سفید رنگ و به اندازه ی یک فندق بوده و در درمان بسیاری از بیماری ها استفاده می شود که در فارسی به آن شکر تیغال گفته می شود. محل رویش این گیاه در کوه ها می باشد که خوشبختانه این گیاه در کوه های اطراف بنارویه به فراوانی یافت می شود که در برخی سال ها تولید این گیاه دارویی در بوته کنوره بیشتر مشاهده می شود.
خواص شکرتیغال
شکر تیغال (شکرکه) طبیعت سرد و نیمه مرطوب دارد و برای درمان و یا تخفیف بیماری های ریوی به عنوان خلط آور، برطرف کننده سرفه، تحریک دستگاه تنفسی تحتانی، ملین سینه، رفع خشونت سینه، صاف کردن صدا و رفع خشکی گلو، درمان تنگی نفس و آسم استفاده می شود. درمان های دیگری از قبیل درمان افسردگی، یبوست و چاقی، تب بری، متعادل کننده دستگاه گوارش، تسکین سوزش سردل نیز برای این گیاه ذکر شده است.
شکرتیغال برای معده و دردهای احشایی موثر است. خاصیت نوتروپیک دارد و اثر مثبتی بر حافظه و قدرت یادگیری دارد. به واسطه اثرات آنتی اکسیدانتی تری هالوز، شکر تیغال می تواند به عنوان یک ضد سرطان کاربرد داشته باشد.
شکرتیغال در طب سنتی به عنوان طعم دهنده به کار می رفته است. در پزشکی قدیم به عنوان ملین و متعادل کننده دستگاه گوارش استفاده می‌کردند.
اغلب شکر تیغال ها حاوی حشره نمی باشد ولی در بعضی موارد نیز حشره داخل آن است. زمانی که شکر تیغال که همان پیله یا غلاف حشره است، تازه باشد کمی شیرین است، ولی وقتی که کهنه شده باشد شیرینی آن خیلی کم می شود و طعم نشاسته ای پیدا می کند. (بیتوته)
