بذر تیل مگسی

خربزه تیل مگسی با نام عامیانه ی Obinovot Melon بومی ازبکستان مهد خربزه و نوعی خربزه ی گرد و درشت و مخطط با خطوط سبز می باشد که در مرکز آن جدا از هم و در دو سوی انتهایی میوه شبکه ای می شود و پوست آن معمولا زرد و سبز خاکستری  می شود. گوشت آن سفید و کرمی و نسبت به دیگر خربزه های سنتی نرم تر و بسیار شیرین تر می باشد.فصل رسیدن میوه آخر تابستان و پاییز می باشد.

کاشت بذر تیل مگسی

خربزه گیاهی یک ساله و رونده و خوابیده بر روی زمین می باشد که نحوه رشد آن شبیه تاک است در نتیجه برای کاشت باید فضایی مناسب برای رشد آن در نظر گرفت.

بذرها را قبل از کاشت ۱۲ تا ۲۴ ساعت خیس کنید سپس در فصل بهار و بعد از اتمام سرمای زمستانه، در خاک غنی و تمیز در عمق ۳ سانتی متری بکارید و تا قبل از اینکه از خاک بیرون بزند مرتب آبیاری کنید و اجازه ندهید خاک خشک شود.

بهتر است بذرها را به صورت مستقیم در زمین اصلی بکارید مگر اینکه برای کاشت تجاری یا محدود بودن دوره ی کاشت و برای جلو افتادن محصول دهی اسفند ماه بذرها را در خزانه نشاء نموده و بهار  نشاء های ۱۰ سانتی را به زمین اصلی منتقل نمایید.

برای کاشت در گلدان باید گلدانی با سایز متوسط یا بزرگ انتخاب نمایید، ولی فضای زیادی را می گیرد که باید برای رشد بوته ها در نظر گرفت.

در هر گلدان سایز ۱۵ به بالا ۲ تا ۳ عدد بذر کنار یکدیگر در عمق ۲ تا ۵ سانتی متری بکارید و بعد از رشد بذرها، یک یا دو گیاه قوی تر را نگه دارید و باقی را حذف کنید.

حذف علف های هرز اطراف بوته در طول دوره ی رشد بخصوص در ابتدای رشد گیاه مهم بوده و باید به آن توجه داشت.

خربزه  رونده می باشد و اگر در گلدان کاشته اید باید به وسیله ی قیم یا داربست مناسب بوته نگه داشته شود، همچنین خربزه به دلیل وزن زیاد نباید آویزان باشد، بهتر است گلدان خربزه در محلی قرار گیرد که بوته بر روی زمین رشد کند.

آب و هوا

خربزه طالب آب و هوای گرم و آفتابی می باشد. آنها گیاهان یکساله اند و احتیاج به فصل رشد طولانی دارند. در مناطقی کاشته می شود که بین آخرین سرمای بهاره و اوبین سرمای پاییزه حدود 140 روز فاصله باشد. هوای مرطوب مناسب رشد آنها نیست و میوه ی آنها در این نوع هوا شیرین نمی شود ضمن اینکه هوای مرطوب در آنها موجب اشاعه ی بیماری های قارچی می شود. طبق تجربه باغ شیشه ای هوای گرم و خشک باعث شیرین تر  شدن میوه  در این گیاه می گردد. همینطور هوای ابری مناسب رشد خربزه نمی باشد.

خاک

بهترین زمین برای کاشت این گیاه خاکهای شنی و سبک با pH بین 5/5 تا 7 می باشد. در کشت باید به این نکته توجه کرد که خربزه در زمین های سنگین و رسی رشد خوبی ندارد و باید کمی هوموسی و دارای مواد آلی باشد. خربزه از جمله صیفی هایی است که مواد غذایی زیادی از زمین جذب می کند، به همین دلیل استفاده از کودهای شیمیایی کامل ازت فسفر و پتاسیم توصیه می شود.

نور

نور کامل و آفتاب مستقیم برای این گیاه مناسب است.

آبیاری

صرف نظر از اینکه در باغچه یا در گلدان  می کارید، همیشه خاک آن را باید مرطوب نگهدارید. مخصوصا زمانی که گیاه در حال رشد است باید همیشه خاک آن خیس باشد. البته باید گلدان و یا خاک باغچه شما زهکشی مناسبی داشته باشد زیرا که آبیاری زیاد نیز موجب گندیدن گیاه می شود.

کاشت

کشت خربزه مانند بقیه گیاهان هم‌خانواده به‌صورت جوی پشته و کپه‌ای و به روش نم­کاری است. تعداد 3 الی 5 بذر خیس‌خورده در هر کپه کاشته می‌شود. بعد از سبز شدن تعداد بوته‌ها به 2 یا 3 و گاهی به یک بوته کاهش داده می‌شود و این زمانی است که بوته 4 برگی شده باشد فاصله بین دو بته حدود 60 تا 100 سانتی‌متر و فاصله دو خط کشت بین 2 تا 3 متر است.

برای داشتن محصولی زودرس یا در مناطقی که دوره رشد کوتاه است می‌توان در گلخانه یا شاسی داخل گلدان‌های جیفی پات اقدام به کشت کرد و در زمان مناسب بوته‌های آماده‌شده در جیفی پات را به محل اصلی منتقل نمود. مقاوم کردن بوته‌ها قبل از انتقال به محل اصلی الزامی است.

داشت

مراقبت‌های لازم پس از کاشت نشاء عبارت‌اند از آبیاری، دفع علف‌های هرز و سله شکنی است. پس از کشت، آبیاری اهمیت زیادی دارد. به‌طوری‌که یک دوره خشکی شدید باعث ریزش گل‌ها و میوه‌ها می‌شود. پس از انتقال نشا باید ابتدا روزانه آبیاری صورت گیرد و پس از آن بسته به نوع خاک و شرایط آب و هوایی هر 7 روز یک‌بار باید آبیاری انجام گیرد. طول دوره رشد خربزه بین 80 تا 100 روز متفاوت است. سله شکنی، آبیاری و وجین علف‌های هرز از جمله مراقبت‌های زراعی خربزه است. هرس و گل گیری در خربزه مرسوم است. به‌این‌ترتیب که پس‌ازآنکه گیاه گل داد، به ازای هر ساقه 2 تا 4 میوه را نگه‌داشته و بقیه را حذف می‌کنند. در هرس خربزه، ساقه اصلی را بعد از برگ سوم و ساقه فرعی را بعد از برگ پنجم قطع می‌کنند.

برداشت

زمان برداشت به عوامل مختلفی بستگی دارد، این گیاه گونه‌های زودرس، میان‌رس و دیررسی دارد. لذا موقع برداشت آن‌ها به نوع واریته هم بستگی دارد. از دیگر عوامل زمان برداشت فاصله تا بازار مصرف است. اگر بازار نزدیک باشد بهتر است دیرتر برداشت شود تا شیرین‌تر شود و کامل برسد ولی در صورت دوری بازار مصرف توصیه می‌شود زودتر برداشت شود چون میوه‌های رسیده شدید در هنگام جابجایی آسیب می‌بیند. معمولاً خربزه را در زمان رسیدن کامل برداشت می‌کنند زیرا در این زمان میوه‌ها دارای قند زیادتر هستند. خربزه زمانی رسیده است که در اطراف دم میوه خطوط مدوری تشکیل گردد. همچنین خربزه رسیده را می‌توان از برجستگی شبکه‌های روی خربزه، تغییر رنگ پوست آن و نرم شدن سر خربزه تشخیص داد.