نام علمی چوب صندل سفید Santalum album L. واسم انگلیسی آن White sandal wood می باشد. اسم های ديگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، صندل، صندل سفید، صندل زرد و صندل ابیض نامیده شده است.
صندل سفید از چوب درختچه ای گرفته مي شود که درختچه آن کوچک و نیمه انگل است. برگ های آن متقابل، نوک تیز و برنده از نظر رنگ و ابعاد مثل برگ گردو می باشد . گل های آن خوشه ای ساده است. میوه آن تخم مرغی کوچک با یک هسته و ریشه آن دارای ریشک هایی است و ریشک ها دارای آلات مکنده ای هستند که با آن به دیگر ریشه های درختان نزديک خویش می چسبند و از مواد غذایی آنها استفاده مي کنند .
رنگ چوب صندل در سطح خارجی وصل به پوست درخت سفید رنگ یا رنگ زرد و مغز یا قلب چوب لیمویی و قهوه ای روشن است و دارای اسانس معطری میباشد و از چوب و خرده چوب و خاک اره آن در طب سنتی استفاده مي شود.
طبیعت مغز چوب: طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن سرد و خشک میباشد.
خواص درمانى صندل سفید:
آب دم کرده صندل سفید را بنوشید. مدرّ و ضدّ تب است، بیماری اسهال ساده و بیماری اسهال خونی را متوقف مى سازد.
چوب صندل سفید را بصورت پودر درآورید و با كمى آب خمیر کرده ضماد اندازید. بسیار خنک كننده است و سردردهایى كه از گرما ایجاد شده باشد را تسكین مى دهد، تب را قطع مى كند.
چوب صندل سفید، بعنوان یک عامل ضد التهابی عمل ميکند ، که چرخه خون را در پوست تقویت مي کند به این معنی، که پوست با مواد مغذی تغذیه مي شود و مواد زاید متابولیسمی به آن سپرده میشوند تا دفع شوند.
چوب صندل سفید، به علت خاصیت مرطوب کنندگی اش به مبارزه با خشکی پوست می پردازد به همین علت، یک جزء مؤثر در لوسیون ها و کرم هایی است، که با خشکی پوستی مبارزه مي کنند.
درد را كاهش مى دهد
تهوع و استفراغ و سكسكه را قطع مى كند
درد كمر را تسكین مى دهد
بادشكن است
براى وبا نافع است
شادی آور است
مقوى معده و قابض مى باشد
نکته: صندل سفید مضر نیروی جنسی است به طوری که آن را قطع می کند و مضر صدا می باشد و از این نظر باید با عسل و نبات خورده شود و مقدار خوراک آن تا 5 گرم است.