مشـک نام ماده ای با بوی قوی می باشد که از غده آهوی ختن گرفته می شود. این ماده از زمان های بسیار قدیم به عنوان ثابت کننده عطر مورد استفاده قرار می گرفته و یکی از گرانترین محصولات حیوانی در جهان به شمار می رود. از نظر مزایای سلامتی علاوه بر رایحه بودن، برای پوست و مو نیز مفید است و کاربردهای پزشکی نیز دارد.
آهویی که مشک از آن گرفته می شود با نام علمی Moschus moschi ferus شناخته می شود. این حیوان آهویی است با قد یک متری، قهوه ای رنگ و سرعتی بالا که شکارچی ها به سختی می توانند آن را شکار کنند. این حیوان بیشتر در ارتفاعات کوه های جنگل هیمالایا زندگی می کند. این نوع آهو در مناطقی همچون تبت، سیبیری، شمال غرب چین و برخی مناطق مرکزی آسیا نیز یافت می شود. تنها در زمان های خاصی از سال مانند زمستان می توان مشک را از بدن این آهو بدست آورد زیرا در زمستان مشک که در اصل به صورت مایع است، جامد می شود.
برای ماندگاری بیشتر عطر مشک طی فرایندی سنتی و خاص، مشک را گرانول سازی می کنند و سپس آن را کوبیده و بصورت پودر سفید رنگ درمی آورند که این عمل مشک را خوشبو تر کرده و ماندگاری آن را افزایش می دهد.
مشک سفید یکی از مهمترین مواد طبیعی و حیوانی در زمینه علوم غریبه و دعانویسی به حساب می آید که از آن برای ساخت جوهر روحانی (حبر روحانی علوی) استفاده میشود و وجود این ماده به اندازه ای مهم و ارزشمند است که بدون وجود مشک, هرگز نمیتوان جوهر روحانی به جهت دعانویسی و طلسم نویسی ساخت, همچنین مشک سفید به عنوان بخورات در زمینه علوم غریبه و متافیزیک کاربرد دارد که همه ی این ها نشانگر ارزش و اهمیت این ماده ی خوشبو و طبیعی در زمینه علوم غریبه و دعانویسی است.
فواید و کاربردها:
علاوه بر استفاده از مشک به عنوان عطر، می توان از آن به عنوان داروی آرامبخش و یا برای کاهش سردرد و درمان سرما خوردگی و نیز برای تقویت قلبو معده و چشم به کار می رود.