در گستره‌ی غربی ایران فرهنگ‌های موسیقایی غنی و كهنی وجود دارند كه از آن جمله می‌توان به نوای سازهایی چون: تنبور، دف، شِمشال، دوزله، نرمه‌نای، سُرنا، ضربِ كردی، وآواهایی چون: مور، هوره، سیاچمانه و چپله اشاره كرد. همسویی فراوانی میان این نغمات نهفته است به طوری كه آثار موسیقی آوازی مور و هوره و همچنین ملودی‌های شاخص مجموعه سازهای بادی كُردی در مقامات تنبور نیز به گوش می‌رسند. همچنین ریتم‌های متنوع و پیچیده‌ای كه در همه‌ی این موسیقی‌ها مشترك هستند.
_ در اثر حاضر از ساز شِمشال و ضربِ كُردی كه از قدیمی‌ترین و اصیل‌ترین سازهای موسیقی كُردی هستند به جهت هم‌نوایی و همراهی با ساز تنبور استفاده شده است؛ به طوری‌كه در سایر ملودی‌ها ساز شِمشال به عنوان ساز ملودیك شخصیت و نقش مشخصی را داراست، و نوازنده ضرب كُردی به عنوان ساز كوبه‌ای با توجه به قابلیت‌های این ساز ریتم‌ها و دورهای مختص مقامات تنبور را می‌نوازد. همچنین در قطعات این آلبوم از موتیف‌ها و فواصل مقامات: ئه‌لوه‌ن، گِل وه ده‌ره، گُل وه خاك، بابانائوسی، سه‌ر ته‌رز، شاخوه‌شینی، ته‌رزِ روسه‌م و همچنین ریتم‌های موجود در رپرتوار موسیقی تنبور استفاده شده است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.