تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای (TES) فناوری نسبتا جدیدی است که برای تغییر تحریک‌پذیری قشر مخ مورد استفاده قرار میگیرد. تحریک الکتریکی فراجمجمه ای به صورت مستقیم (tDCS) نوع خاصی از این فناوری است که تا به حال بیشترین توجه پژوهشگران این حوزه را به خود جلب کرده است. در این روش جریان الکتریکی ضعیفی (2-1 میلی آمپر) از طریق دو یا چند الکترود که روی سطح پوست سر قرار می گیرند، از مغز گذر می کند. مطالعات بسیاری حاکی از امیدهایی برای اثربخشی این روش بر طیف وسیعی از بیماری های نورولوژیک و روانپزشکی بوده است و امیدهای جدی نیز برای پژوهش های بیشتر وجود دارد. با این وجود، تا به حال هیچ نوع کاربرد درمانی این فناوری مورد تایید مراجع رسمی قرار نگرفته است.
این کارگاه می تواند فرصت مناسبی را برای علاقمندان به فناوری های مداخله ای در عملکرد مغز، و به طور خاص تحریک مستقیم الکتریکی فراجمجمه ای، فراهم کند و آنها را با مکانیسم های عصبی زیربنایی، پارامترهای اساسی و همچنین طراحی مطالعه در این حوزه آشنا کند.
این کارگاه با مشارکت شرکت فارمد تجهیز و حمایت ستاد علوم شناختی و در مرکز ملی مطالعات اعتیاد ضبط و توزیع شده است. مدرسین این کارگاه اعضای آزمایشگاه عصبی- شناختی مرکز ملی مطالعات اعتیاد در دانشگاه علوم پزشکی تهران هستند و دستگاه های مورد استفاده این کارگاه و همچنین انواع دیگری از دستگاه های تحریک الکتریکی و مغناطیسی فراجمجه ای در آزمایشگاه عصبی- شناختی مرکز ملی مطالعات اعتیاد و آزمایشگاه ملی نقشه برداری مغز ایران موجود هستند.
امید است با استفاده از ویدئوهای این کارگاه علاقمندان دید وسیع تری در حوزه مغز و امکانات مداخله در عملکرد مغز بیایند.
- فصل اول: دکتر حامد اختیاری
- فصل دوم: دکتر علیرضا شاه بابایی
- فصل سوم: دکتر حامد اختیاری
- فصل چهارم: مهندس میلاد کسایی
- فصل پنجم: مهندس پدیده ناصری
- فصل ششم: مهندس کاوه اکبرزاده
- فصل هفتم: دکتر حامد اختیاری
- فصل هشتم: دکتر حامد اختیاری
- فصل نهم: مهندس کاوه اکبر زاده
- فصل دهم: مهندس زینب اسماعیل پور
دکتر حامد اختیاری، در سال 1375 با کسب رتبه 11 وارد دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران شد؛ رویارویی روزمره با افراد دچار اختلالات SUD ، علاقه‌مندی وی را نسبت به «نوروساینس و اختلالات شناختی مرتبط» برانگیخت به‌طوری‌که توانست با دریافت اولین کمک‌هزینه پژوهشی این حوزه در سال 2000، نخستین مقاله‌ی علمی خود را در سال 2001 با عنوان «نقش کورتکس پره فرونتال در تصمیم‌گیری‌های خطرناک» به چاپ برساند. فارغ‌التحصیلی ایشان در سال 2004 و پس از دفاع از پایان‌نامه‌اش در رابطه با تصمیم‌گیری خطرناک و رفتار بدون فکر، با اشتغال در «مرکز ملی مطالعات اعتیاد ایران» (INCAS) هم‌زمان شد که در نهایت به راه‌اندازی آزمایشگاه عصبی-شناختی ایشان در سال 2005 انجامید. دکتر اختیاری همچنین در سال 2010، یک برنامه تحقیقاتی را با نام «Translational Neuroscience Program» در پژوهشکده مطالعات علوم‌شناختی (ICSS) در تهران آغاز کرد. پذیرش در مقطع دکترای تصویربرداری عصبی در دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 2011 ، آغازگر شروع پروژه‌ی پایان‌نامه‌ای در مورد مبانی عصبی مهار پاسخ به وسیله‌ی fMRI شد که درنهایت به مهاجرت ایشان به آمریکا برای ادامه تحصیل در مقطع فوق دکترا و همکاری در مؤسسه‌ی تحقیقات مغزی لوریت LIBR با دکتر مارتین پاولوس، در همین زمینه منجر شد؛ ایشان از سال 2018 به بعد تاکنون، در جایگاه هیئت علمی در این مؤسسه به فعالیت مشغول‌اند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.